Conjugación de intenter un procès

Conjugación de intenter un procès [v.]

infinitif
présent

-intenter un procès

indicatif
présent

jeintente un procès

tuintentes un procès

ilintente un procès

nousintentons un procès

vousintentez un procès

ilsintentent un procès

imparfait

jeintentais un procès

tuintentais un procès

ilintentait un procès

nousintentions un procès

vousintentiez un procès

ilsintentaient un procès

passé

jeintentai un procès

tuintentas un procès

ilintenta un procès

nousintentâmes un procès

vousintentâtes un procès

ilsintentèrent un procès

futur

jeintenterai un procès

tuintenteras un procès

ilintentera un procès

nousintenterons un procès

vousintenterez un procès

ilsintenteront un procès

subjonctif
présent

(que) jeintente un procès

(que) tuintentes un procès

(qu') ilintente un procès

(que) nousintentions un procès

(que) vousintentiez un procès

(qu') ilsintentent un procès

imparfait

(que) jeintentasse un procès

(que) tuintentasses un procès

(qu') ilintentât un procès

(que) nousintentassions un procès

(que) vousintentassiez un procès

(qu') ilsintentassent un procès

conditionnel
présent

jeintenterais un procès

tuintenterais un procès

ilintenterait un procès

nousintenterions un procès

vousintenteriez un procès

ilsintenteraient un procès

impératif
présent

(tu)intente un procès

(nous)intentons un procès

(vous)intentez un procès

participe
présent

-intentant un procès

passé

m.s.intenté un procès

m.p.intentés un procès

f.s.intentée un procès

f.p.intentées un procès

intenter un procès

Abrevaciones

Catégories :

n.c. nom commun

n.f. nom féminin

n.m. nom masculin

v. verbe

v.i. verbe intransitif

v.p. verbe pronominal

v.t. verbe transitif

Formes :

f.p. féminin pluriel

f.s. féminin singulier

m.p. masculin pluriel

m.s. masculin singulier