Conjugación de resurtir

Conjugación de resurtir [v.]

infinitivo
presente

-resurtir

indicativo
presente

yoresurto

resurtes

élresurte

nosotrosresurtimos

vosotrosresurtís

ellosresurten

imperfecto

yoresurtía

resurtías

élresurtía

nosotrosresurtíamos

vosotrosresurtíais

ellosresurtían

pretérito

yoresurtí

resurtiste

élresurt

nosotrosresurtimos

vosotrosresurtisteis

ellosresurtieron

futuro

yoresurtiré

resurtirás

élresurtirá

nosotrosresurtiremos

vosotrosresurtiréis

ellosresurtirán

subjuntivo
presente

yoresurta

resurtas

élresurta

nosotrosresurtamos

vosotrosresurtáis

ellosresurtan

futuro

yoresurtiere

resurtieres

élresurtiere

nosotrosresurtiéremos

vosotrosresurtiereis

ellosresurtieren

imperfecto

yoresurtiera

resurtieras

élresurtiera

nosotrosresurtiéramos

vosotrosresurtierais

ellosresurtieran

imperfecto 2

yoresurtiese

resurtieses

élresurtiese

nosotrosresurtiésemos

vosotrosresurtieseis

ellosresurtiesen

condicional
presente

yoresurtiría

resurtirías

élresurtiría

nosotrosresurtiríamos

vosotrosresurtiríais

ellosresurtirían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)resurte

(él)resurta

(nosotros)resurtamos

(vosotros)resurtid

(ellos)resurtan

gerundio

-resurtiendo

participio

-resurtido

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo