Conjugación de mondar

Conjugación de mondar [v.]

infinitivo
presente

-mondar

indicativo
presente

yomondo

mondas

élmonda

nosotrosmondamos

vosotrosmondáis

ellosmondan

imperfecto

yomondaba

mondabas

élmondaba

nosotrosmondábamos

vosotrosmondabais

ellosmondaban

pretérito

yomondé

mondaste

élmondó

nosotrosmondamos

vosotrosmondasteis

ellosmondaron

futuro

yomondaré

mondarás

élmondará

nosotrosmondaremos

vosotrosmondaréis

ellosmondarán

subjuntivo
presente

yomonde

mondes

élmonde

nosotrosmondemos

vosotrosmondéis

ellosmonden

futuro

yomondare

mondares

élmondare

nosotrosmondáremos

vosotrosmondareis

ellosmondaren

imperfecto

yomondara

mondaras

élmondara

nosotrosmondáramos

vosotrosmondarais

ellosmondaran

imperfecto 2

yomondase

mondases

élmondase

nosotrosmondásemos

vosotrosmondaseis

ellosmondasen

condicional
presente

yomondaría

mondarías

élmondaría

nosotrosmondaríamos

vosotrosmondaríais

ellosmondarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)monda

(él)monde

(nosotros)mondemos

(vosotros)mondad

(ellos)monden

gerundio

-mondando

participio

-mondado

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo