Conjugación de ensenar

Conjugación de ensenar [v.]

infinitivo
presente

-ensenar

indicativo
presente

yoenseno

ensenas

élensena

nosotrosensenamos

vosotrosensenáis

ellosensenan

imperfecto

yoensenaba

ensenabas

élensenaba

nosotrosensenábamos

vosotrosensenabais

ellosensenaban

pretérito

yoensené

ensenaste

élensenó

nosotrosensenamos

vosotrosensenasteis

ellosensenaron

futuro

yoensenaré

ensenarás

élensenará

nosotrosensenaremos

vosotrosensenaréis

ellosensenarán

subjuntivo
presente

yoensene

ensenes

élensene

nosotrosensenemos

vosotrosensenéis

ellosensenen

futuro

yoensenare

ensenares

élensenare

nosotrosensenáremos

vosotrosensenareis

ellosensenaren

imperfecto

yoensenara

ensenaras

élensenara

nosotrosensenáramos

vosotrosensenarais

ellosensenaran

imperfecto 2

yoensenase

ensenases

élensenase

nosotrosensenásemos

vosotrosensenaseis

ellosensenasen

condicional
presente

yoensenaría

ensenarías

élensenaría

nosotrosensenaríamos

vosotrosensenaríais

ellosensenarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)ensena

(él)ensene

(nosotros)ensenemos

(vosotros)ensenad

(ellos)ensenen

gerundio

-ensenando

participio

-ensenado

Buscar :

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo