Conjugación de enfrentar

Conjugación de enfrentar [v.]

infinitivo
presente

-enfrentar

indicativo
presente

yoenfrento

enfrentas

élenfrenta

nosotrosenfrentamos

vosotrosenfrentáis

ellosenfrentan

imperfecto

yoenfrentaba

enfrentabas

élenfrentaba

nosotrosenfrentábamos

vosotrosenfrentabais

ellosenfrentaban

pretérito

yoenfrenté

enfrentaste

élenfrentó

nosotrosenfrentamos

vosotrosenfrentasteis

ellosenfrentaron

futuro

yoenfrentaré

enfrentarás

élenfrentará

nosotrosenfrentaremos

vosotrosenfrentaréis

ellosenfrentarán

subjuntivo
presente

yoenfrente

enfrentes

élenfrente

nosotrosenfrentemos

vosotrosenfrentéis

ellosenfrenten

futuro

yoenfrentare

enfrentares

élenfrentare

nosotrosenfrentáremos

vosotrosenfrentareis

ellosenfrentaren

imperfecto

yoenfrentara

enfrentaras

élenfrentara

nosotrosenfrentáramos

vosotrosenfrentarais

ellosenfrentaran

imperfecto 2

yoenfrentase

enfrentases

élenfrentase

nosotrosenfrentásemos

vosotrosenfrentaseis

ellosenfrentasen

condicional
presente

yoenfrentaría

enfrentarías

élenfrentaría

nosotrosenfrentaríamos

vosotrosenfrentaríais

ellosenfrentarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)enfrenta

(él)enfrente

(nosotros)enfrentemos

(vosotros)enfrentad

(ellos)enfrenten

gerundio

-enfrentando

participio

-enfrentado

enfrentar

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo