Conjugación de encartar

Conjugación de encartar [v.]

infinitivo
presente

-encartar

indicativo
presente

yoencarto

encartas

élencarta

nosotrosencartamos

vosotrosencartáis

ellosencartan

imperfecto

yoencartaba

encartabas

élencartaba

nosotrosencartábamos

vosotrosencartabais

ellosencartaban

pretérito

yoencarté

encartaste

élencartó

nosotrosencartamos

vosotrosencartasteis

ellosencartaron

futuro

yoencartaré

encartarás

élencartará

nosotrosencartaremos

vosotrosencartaréis

ellosencartarán

subjuntivo
presente

yoencarte

encartes

élencarte

nosotrosencartemos

vosotrosencartéis

ellosencarten

futuro

yoencartare

encartares

élencartare

nosotrosencartáremos

vosotrosencartareis

ellosencartaren

imperfecto

yoencartara

encartaras

élencartara

nosotrosencartáramos

vosotrosencartarais

ellosencartaran

imperfecto 2

yoencartase

encartases

élencartase

nosotrosencartásemos

vosotrosencartaseis

ellosencartasen

condicional
presente

yoencartaría

encartarías

élencartaría

nosotrosencartaríamos

vosotrosencartaríais

ellosencartarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)encarta

(él)encarte

(nosotros)encartemos

(vosotros)encartad

(ellos)encarten

gerundio

-encartando

participio

-encartado

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo