Conjugación de aprontar

Conjugación de aprontar [v.]

infinitivo
presente

-aprontar

indicativo
presente

yoapronto

aprontas

élapronta

nosotrosaprontamos

vosotrosaprontáis

ellosaprontan

imperfecto

yoaprontaba

aprontabas

élaprontaba

nosotrosaprontábamos

vosotrosaprontabais

ellosaprontaban

pretérito

yoapronté

aprontaste

élaprontó

nosotrosaprontamos

vosotrosaprontasteis

ellosaprontaron

futuro

yoaprontaré

aprontarás

élaprontará

nosotrosaprontaremos

vosotrosaprontaréis

ellosaprontarán

subjuntivo
presente

yoapronte

aprontes

élapronte

nosotrosaprontemos

vosotrosaprontéis

ellosapronten

futuro

yoaprontare

aprontares

élaprontare

nosotrosaprontáremos

vosotrosaprontareis

ellosaprontaren

imperfecto

yoaprontara

aprontaras

élaprontara

nosotrosaprontáramos

vosotrosaprontarais

ellosaprontaran

imperfecto 2

yoaprontase

aprontases

élaprontase

nosotrosaprontásemos

vosotrosaprontaseis

ellosaprontasen

condicional
presente

yoaprontaría

aprontarías

élaprontaría

nosotrosaprontaríamos

vosotrosaprontaríais

ellosaprontarían

imperativo
presente

(yo)/

(tú)apronta

(él)apronte

(nosotros)aprontemos

(vosotros)aprontad

(ellos)apronten

gerundio

-aprontando

participio

-aprontado

Abrevaciones

f.p. feminino plural

f.s. feminino singular

m.p. masculino plural

m.s. masculino singular

sing. singular

plur. plural

adj. adjectivo

n. substantivo

v. verbo